TAYAHMET DEDEM AHMETLER ………. OLUR DEDİ.
Çocukluk yıllarımdı, yeni yeni kişileri tanıyorum. Yâ da konuşmaları anlamaya başladığım zamanlardaydı. Annem, babam ve ben trenle köye gitmiştik o zamanlar şuan ki gibi imkanlar kısıtlı idi. Hani trenle de yolculuk bir başkaydı.
Zaten o günleri de hiç unutamıyorum. İstasyona geldik trenden inip köye doğru yürümeye başladık. Evin önüne doğru yaklaşırken evin ALAŞ isimli köpeği koşarak önümüze doğru geldi. Annemi tanımıştı. Çok iri bir hayvandı. Koşarak geldiğinde önce çok korkmuştum. Babamın arkasına doğru çekildim. Annem korkma oğlum dedi. “Dedenin köpeği yavrum bu ismi de ALAŞ” dedi. Annem sözü üzerine bana güven gelmiş yavaş yavaş köpeğin yanına gitmeye başlamıştım. Alaş’ı biraz sevdik. Tüyleri uzunca idi. Çok iri olmasına rağmen çok güzel bir köpekti. Eve her zamanki kapıdan değil de arka çaycıların aradaki bayır yoldan çıkalım dediler oradan çıktık.
Tayahmet dedem hayattan bizim geldiğimizi görmüş kapıyı açmıştı. Kucaklaştık, el öptük, hoş sohbet ve selamlaşmanın ardından hayatın ucuna kadar geldim. Dedem yanımda annem bir ara “düşersin oğlum fazla yaklaşma” diye seslendi. “Dedesi var yanında bir şey olmaz” diyorlardı. Dedem de bir taraftan bana bakıyor bir taraftan da cami tarafına bakıyordu. Etraftakilere bağırıyordu. Bana doğru geldi elleri arkasındaydı dedemin. Adımı sordu. Birden şaşırdım “bilmiyor muydu adımı” diye düşünmedim değil. “Ahmet” dedim. Dedem birden “Ahmetler ……….. olur” dedi. Şaştım kaldım. Birden karşı tarafa yine döndü cami tarafına doğru “dan Ahmet” diye yüksek sesle bağırdı. O tarafa da aynı şekilde “Ahmetler …….. olur” dedi. Herkes güldü ama ben gülemiyordum. Benim adımda Ahmet’ti küser gibi olmuştum. Babam gönlümü alıyordu. Dedenin adı ne dedi biraz afallamış bir şekilde “Ahmeeet” diyebildim. Babam da “eeee deden şaka yapıyor, espri yapıyor” dedi. “Herkes onun esprisini sever. Zamanla sende seveceksin” diyordu. Ve gönlümü almaya çalışıyordu.
Evet, zamanla ben de Tayahmet dedemi tanımış onun meşhur sözleri kulaklarımda çınlayarak büyümüştüm.
Herkese saygı ve sevgilerle.
16/01/2013
Ahmet YAKAR
Dostlarla Elele Hep Birlikteliğe
Çocukluk yıllarımdı, yeni yeni kişileri tanıyorum. Yâ da konuşmaları anlamaya başladığım zamanlardaydı. Annem, babam ve ben trenle köye gitmiştik o zamanlar şuan ki gibi imkanlar kısıtlı idi. Hani trenle de yolculuk bir başkaydı.
Zaten o günleri de hiç unutamıyorum. İstasyona geldik trenden inip köye doğru yürümeye başladık. Evin önüne doğru yaklaşırken evin ALAŞ isimli köpeği koşarak önümüze doğru geldi. Annemi tanımıştı. Çok iri bir hayvandı. Koşarak geldiğinde önce çok korkmuştum. Babamın arkasına doğru çekildim. Annem korkma oğlum dedi. “Dedenin köpeği yavrum bu ismi de ALAŞ” dedi. Annem sözü üzerine bana güven gelmiş yavaş yavaş köpeğin yanına gitmeye başlamıştım. Alaş’ı biraz sevdik. Tüyleri uzunca idi. Çok iri olmasına rağmen çok güzel bir köpekti. Eve her zamanki kapıdan değil de arka çaycıların aradaki bayır yoldan çıkalım dediler oradan çıktık.
Tayahmet dedem hayattan bizim geldiğimizi görmüş kapıyı açmıştı. Kucaklaştık, el öptük, hoş sohbet ve selamlaşmanın ardından hayatın ucuna kadar geldim. Dedem yanımda annem bir ara “düşersin oğlum fazla yaklaşma” diye seslendi. “Dedesi var yanında bir şey olmaz” diyorlardı. Dedem de bir taraftan bana bakıyor bir taraftan da cami tarafına bakıyordu. Etraftakilere bağırıyordu. Bana doğru geldi elleri arkasındaydı dedemin. Adımı sordu. Birden şaşırdım “bilmiyor muydu adımı” diye düşünmedim değil. “Ahmet” dedim. Dedem birden “Ahmetler ……….. olur” dedi. Şaştım kaldım. Birden karşı tarafa yine döndü cami tarafına doğru “dan Ahmet” diye yüksek sesle bağırdı. O tarafa da aynı şekilde “Ahmetler …….. olur” dedi. Herkes güldü ama ben gülemiyordum. Benim adımda Ahmet’ti küser gibi olmuştum. Babam gönlümü alıyordu. Dedenin adı ne dedi biraz afallamış bir şekilde “Ahmeeet” diyebildim. Babam da “eeee deden şaka yapıyor, espri yapıyor” dedi. “Herkes onun esprisini sever. Zamanla sende seveceksin” diyordu. Ve gönlümü almaya çalışıyordu.
Evet, zamanla ben de Tayahmet dedemi tanımış onun meşhur sözleri kulaklarımda çınlayarak büyümüştüm.
Herkese saygı ve sevgilerle.
16/01/2013
Ahmet YAKAR
Dostlarla Elele Hep Birlikteliğe
ÖNCELİKLE TAY AHMET VE TÜM ÖLMÜŞLERİMİZE ALLAHTAN RAHMET DİLERİM.AHMET YAKARADA TEŞEKKÜR EDERİM.İNSANIN KENDİNE GÜVENİ VE KENDİYLE BARIŞIK OLMASI ÇOK ÖNEMLİ BİR VASIFTIR.YAZIDA BELİRTTİĞİN DEDENİN EVİN KARŞISINA BAKIPDA BAĞIRARAK SESLENDİĞİ DAN AHMET,AHMETLER ..............OLUR DEDİĞİ AHMETDE BEN OLUYORUM BU LAFI HEMEN HEMEN HERGÜN DUYUYOR VE KARŞILIĞI OLARAKDA OKKALI BİR SENİN................. DİYEREK KARŞILIK VERENDE BEN OLUYORUM.TAY AHMETLE İLGİLİ YAZILACAK ÇOK ŞEYLER VARDIR ALLAH RAHMET ETSİN ÇOK CÖMERT VE DOĞA DOSTU BİR ADAMDI.ONUN EVİNDE YOK YOKTU EVİNDEONA LAZIM OLMAYAN ALET EDAVATLAR ONDAYDI İHTİYACI OLAN GİDER ALIRDI İNŞALLAH BENDE BU KONUYLA İŞLGİLİ BİR YAZI YAZARIM.ALA KÖPEĞE GELİNCE BENİM OMZUMDA HALA KÜÇÜK BİR DİŞ İZİ VARDIR ALAŞIN. SAĞOLASIN AHMET YAKAR BENİ 40 SENE ÖNCESİNE GÖTÜRDÜN.GÜZEL YAZILARIN DEVAMINI BEKLİYORUM SEVGİ VE SELAMLARLA
YanıtlaSilAHMET LAFCI